امام صادق علیه السلام:

 زائرِ حسین(ع) وقتى به قصد زیارت از خانه‏‌اش خارج می‌شود،

سایه‏‌اش بر چیزى نمی‌افتد، مگر اینکه آن چیز برایش دعا می‌کند.

و هنگامى که آفتاب بر او بتابد، گناهانش را از بین می‌برد،

همان‌طور که آتش هیزم را از بین می‌برد.

 عن ابی عبد الله(ع): أَنَّ زَائِرَهُ لَیَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا یَقَعُ فَیْئُهُ عَلَى شَیْ‏ءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ، فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَیْهِ، أَکَلَتْ ذُنُوبَهُ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَب‏. وَ مَا تُبْقِی الشَّمْسُ عَلَیْهِ مِنْ‏ ذُنُوبِهِ شَیْئاً، فَیَنْصَرِفُ وَ مَا عَلَیْهِ ذَنْب‏.

کامل الزیارات، صفحه ۲۷۹

#کاروان_همپای_قافله_۳_اربعین_۱۴۰۳

#کربلا_طریق_الأقصی

#معاونت_فرهنگی_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدباهنر_دانشگاه_سمنان

#ستاد_سفر_اربعین_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدباهنر_دانشگاه_سمنان